Het ontstaan van de Sint Elisabethparochie begint van lieverlede in de jaren tachtig toen er samenwerking tussen de pastores ontstond. In de jaren negentig kwamen de zes toenmalige parochies tot onderlinge financiële afspraken.
In 2002 werd een Inter-Parochiële Vereniging regio Dongemond opgericht, de IPV. De IPV droeg zorg voor het pastoraal team en stimuleerde samenwerking tussen de parochies bij de pastorale zorg. De aanleiding om van onderlinge samenwerking naar de vorming van één parochie over te gaan, is een beleidsinitiatief van het Bisdom Breda in 2007. De op dat moment 103 parochies in het Bisdom zouden moeten worden samengevoegd in 21 nieuwe samenwerkingsverbanden met elk één pastoraal team, bestaande uit een priester, een diaken en twee pastoraal werkers. De regio Dongemond werd aangewezen als één van die samenwerkingsverbanden. Met de reorganisatie trachtte het Bisdom Breda een voldoende aanbod van pastorale beroepskrachten voor de parochies te waarborgen en verantwoord om te gaan met de ontwikkelingen en financiën in de parochiegemeenschappen. In de beleidsnota ‘In de duizend gezichten van Uw volk’, spoorde het Bisdom de parochies aan om intensief samen te werken op de zes beleidsterreinen: de inhoud van de geloofsbeleving, het pastoraat, het personeel, de financiën, de gebouwen, het bestuur en de organisatie. Op verzoek van het Bisdom inventariseerden de zes parochies van de regio Dongemond wat er in elke parochie op elk van deze terreinen gebeurde en hoe de kwaliteit ervan was. Op basis daarvan hebben ze na veel overleg, inhoudelijke discussies en informatie aan de parochianen, voorstellen voor de bisschoppelijke goedkeuring geformuleerd inzake hun samenwerking in de toekomst. Intussen had paus Benedictus XVI op 26 november 2011 mgr. Johannes Liesen tot Bisschop van het Bisdom van Breda benoemd; onder zijn leiding gebeurde dan uiteindelijk per 1 januari 2012 de oprichting van de Sint Elisabethparochie. Hiermee hielden dus de zes voormalige parochies op te bestaan als zelfstandige parochies. Zij zijn bijgevolg parochiekernen geworden van de nieuwe parochie Sint Elisabeth van Thüringen.
De naam
De Sint Elisabethparochie is genoemd naar de Heilige Elisabeth van Thüringen. De watersnoodrampen in 1404, 1421 en 1424 werden naar haar vernoemd, omdat de rampen op of rond haar naamdag 17 november vielen. Mede onder invloed van deze overstromingen ontstond 600 jaar geleden de Biesbosch.
Sint Elisabeth werd geboren in 1207 te Sárospatak, gelegen in de uiterste noordoosten van het tegenwoordige Hongarije. Zij was een dochter van Andreas II te Hongarije. Zij trouwde op 14-jarige leeftijd in 1221 met Lodewijk IV, landgraaf van Thüringen en als ouders hadden zij de zorg voor twee dochters en een zoon. Tijdens de kruistocht in 1227 overleed Lodewijk. Omdat Elisabeth daarna weigerde te trouwen met haar zwager, werden haar de kinderen ontnomen en tevens haar adelijke titels. In 1229 trad zij toe tot de Derde Orde van sint Franciscus van Assisi en verzorgde zij de zieken en armen bij slot Marburg in de nabijheid van Wartburg. Daar stierf zij in 1231 door uitputting. In 1235 verklaarde paus Gregorius IX haar heilig. Zij wordt genoemd de patroonheilige van de Caritas, van Hongarije, van ziekenhuizen, verpleegsters, bakkers, bruiden, kantklossers, bedelaars, stervende kinderen, wanhopige mensen, weduwen, wezen en van de Derde Orde van sint Franciscus.
Het logo
Het logo van de Sint Elisabethparochie bevat een aantal symbolen.
De kroon van sint Elisabeth met het water als bron van leven en vitaliteit. Het water mag de kroon wel doorsnijden maar we gaan voor het totaal, dwz, de kernen boven het water en die onder het water. Als kleur voor het water is gekozen voor groen. Groen is de kleur van hoop en ook de liturgische kleur die door het kerkelijk jaar heen het meest zichtbaar is. Door Jezus Christus onze Heiland die gestorven is aan het Kruis vormen we een eenheid in geloof. De kroon heeft zes parels die symbool staan voor de zes oorspronkelijke parochiekernen. Beide kleuren worden ook vaak gebruikt in haar standbeelden.